تأثیر تمرین‌‌های ورزشی هوازی بر سلامت روان، ابعاد نشانه‌‌های بدنی، اضطراب و بی‌خوابی، کارکرد اجتماعی و افسردگی در بیماران دیابتی نوع 2

مقدمه: بیماری دیابت می‌تواند بر عملکرد فیزیکی، وضعیت روحی ـ روانی، ارتباطات فردی، خانوادگی و اجتماعی و به طور کلی سلامت عمومی و احساس خوب بودن بیماران تأثیر منفی داشته باشد. به عنوان مثال محدودیت‌‌های شدید غذایی و دارو‌های خوراکی و تزریقی مؤثر در درمان دیابت تأثیر نامطلوبی بر سلامت روانی بیماران دیابتی دارند. این مطالعه با هدف بررسی اثر تمرین‌‌های ورزشی هوازی بر سلامت روان، ابعاد نشانه­‌های بدنی، اضطراب و بی­خوابی، کارکرد اجتماعی و افسردگی بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد. مواد و روش‌ها: 53 بیمار دیابتی نوع 2 با دامنه‌ی سنی (11/6±15/45 سال) و میانگین مدت بیماری 3±5 سال به صورت هدف‌دار انتخاب و به ­صورت تصادفی به دو گروه مورد (27 نفر) و شاهد (26 نفر) تقسیم شدند. ‌گروه مورد در یک برنامه‌ی تمرینی هوازی شرکت کردند. برنامه‌ی تمرین شامل 45 تا 60 دقیقه فعالیت هوازی با شدت 70-60 درصد ضربان قلب ذخیره روی دوچرخه‌ی کارسنج، سه بار در هفته و به مدت 8 هفته بود. قبل و بعد از تمرین‌‌های ورزشی هوازی، آزمودنی‌‌های هر دو گروه پرسشنامه‌ی سلامت عمومی (GHQ) را تکمیل کردند. این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود و برای تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات از آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته‌ها: تمرین ورزشی هوازی به مدت 8 هفته تأثیر معنی‌داری بر سلامت روان، خرده مقیاس­‌های نشانه­‌های بدنی، اضطراب و بی­خوابی داشت (05/0p<) ولی بر خرده مقیاس­‌های اختلال در کارکرد اجتماعی و افسردگی تأثیر معنی­داری نداشت (05/0<p). نتیجه‌‌گیری: تمرین ورزشی هوازی برای بیماران دیابتی نوع 2 می‌تواند نمونه‌ای از برنامه‌‌های ارتقای سلامت باشد و در افزایش سلامت روانی بیماران دیابتی مؤثر است.